Azgınlaşıyoruz!
Devamlı olarak mal biriktiriyor, bunun için hiç durmadan çaba sarf ediyoruz, sanki sonsuza kadar yaşayacakmışız gibi.
Peki, bu çabanın sonu nereye varacak?
Herkes bu varılacak yeri biliyor ama bilmezden geliyor. Çünkü bu bilgi nefislerimize ağır geliyor…
Bu gerçekliğin yükünü taşımakta zorlanıyoruz ve gözlerimizin önüne geldiğinde hemen ondan uzaklaşıyoruz.
Bazen bilgiyi çarpıtıyor, ona farklı anlamlar atfediyoruz.
Daha da yetmediği zaman, durumu kabullenmemek adına yeni anlamlar ekleyerek, fıtratımızı tatmin etmeye çalışıyoruz, oysa biliyoruz ki bu bir yanıltmaca.
Kendimizi aldatıyoruz.
Çünkü doyumsuz bir yapıya sahibiz.
Elimizin altındakini kaybetme korkusuyla sürekli biriktiriyoruz, paylaşmayı pek de tercih etmiyoruz. Maddi varlıkları hızlıca biriktirirken, unuttuğumuz şey bu birikimlerin bizi nereye götüreceğidir.
Bu noktada, acı da olsa, gerçeği itiraf etmemiz gerekmektedir.
Maddenin hükmü altına girmiş durumdayız. Onun otoritesine boyun eğiyoruz. Hayatımızda sanki bir rab gibi kabullenmişiz.
Ne derse, hangi yönde hareket etmemizi isterse, sorgusuz sualsiz o yöne doğru koşar adım gidiyoruz.
Bilinçli fakat cahil bir şekilde; inanarak ve arzu ederek.
Bütün bunların neticesinde bahçe sahipleri gibi davranıyoruz. Kazançlarımızı kimseyle paylaşmadan sadece kendimiz için fayda sağlamalıyız beklentisi içerisindeyiz.
Özellikle bu azgınlık giderek artmakta; toplum olarak hepimiz bu duruma kapılmaktayız.
Gidişatın nereye gittiğini herkes görüyor, ama hiç kimse geri adım atma cesareti göstermiyor.
Sonuç, insanlık ve bizim adımıza bir hüsran, felaket ve azap olacaktır.
Tarih boyunca, insanların azdığı her dönemde felaketler kapıda olmuştur. Azgınlık durumu farklılıklar gösterse de, sonuç her zaman aynı olmuştur.
Bu kaçış yoktur.
Günümüzde bu azgınlık aslında “kapitalizm” olarak adlandırılıyor. Bu mantık, insan yaşamına şekil vermekte ve çoğu insan, ‘kahrolsun’ diye haykırsa da uygulamaları bunun tersine, ‘yaşasın kapitalizm’ yönünde olmaktadır.
Burası önemli bir nokta: Bu düşünce, sadece bir akım veya fikir olarak algılanmamalıdır. Her inanç ve düşüncenin içerisine sızmış bir virüs gibi, insanı yavaş yavaş tüketip teslim almakta ve insanlığın içindeki nefsi azgınlığın uygulaması haline gelmiştir.
Kurumsal düşünce ve yapıdan bahsetsek de aslında tam içindeyiz ve bunu yaşıyoruz.
Herkes bu olguyu dile getirse de, gerçek şu ki, bu pratik hali tüm düşüncelerimize yerleşmiştir.
Hayatımızın her alanında bu gerçekliğe maruz kalmaktayız. Çoğumuz, bu durumun gözlemlenen kötülüğünü ifade etse de bu pratik halin içindeyiz ve bunu derinlemesine hissediyoruz.
Bütün bu süreç, nihayetinde hayatımıza yön vermektedir.
Maalesef ki, bu durumun karşısında pek az kişi direniş göstermekte ve büyük çoğunluk bir tür teslimiyet içinde yaşamaktadır.
Kapitalizm, sürekli olarak karşımıza sunulan “alt
News
