İSTANBUL-BHA
İstanbul, yalnızca mimarisi ve doğal güzellikleriyle değil, aynı zamanda havasıyla da kendini ifade eden bir şehir konumunda. Gökyüzündeki her bulut ve denizden gelen her dalga, Boğaz’ın iki yakasında esen rüzgarla birlikte şehrin ruhunu yansıtır. Bir martının kanatlarında dolaşan serinlik, Galata’nın rüzgârıyla birleşirken, Sultanahmet’teki taşlara sinen yağmur kokusu tüm bu görünmez duyguların bir parçası gibidir. Bu ruh, şehirde yaşayan insanlarla birlikte dalgalanır ve dönüşüm geçirir.
Bazı sabahlar, İstanbul, tıpkı bir bahar sabahı gibi kendini hissettirir. Güneş, Çamlıca’nın eteklerini narin bir iple sarar ve pencereden içeri umut dolu bir nefes sızar. O an, şehir sadece ışıkla değil, içimize dolan iyimserlikle de parlar. Bir vapurun içinde oturan yolcu, denizin derinliklerine dalarak daha önce hiç duymadığı bir mısra ile karşılaşır: “Yaşamak, bazen İstanbul’a bakmaktır yalnızca.”
Ancak daha sonra kentin üzerine bir gri örtü düşer. Sis, Karaköy’ü sarar ve Kız Kulesi silinir. Sesler kaybolur ve İstanbul, içe dönük bir dost gibi yalnızlığa bürünür. Yağmur damlaları kaldırımlara vururken, yürüyenlerin ayak sesleri içsel düşünceleri gündeme taşır. Bu puslu sabahlarda, insan kendi iç dünyasıyla yüzleşme fırsatı bulur.
Zaman zaman ise rüzgar öfkeli bir hal alır. Dalgalar kabarır ve sahil yolu, çırpınan bir kalp gibi hızla atmaya başlar. Beşiktaş kıyısındaki ağaçlar rüzgarın etkisiyle eğilirken, insanlar içsel bir fırtınanın ortasında kendilerini bulurlar. Geçmişin izleri bir anda açığa çıkar ve ertelenmiş kararlar su yüzüne çıkar. İstanbul’un rüzgarı, sadece doğayı değil, insanların iç dünyasını da etkiler. Bu nedenle, İstanbul sadece yaşanacak bir şehir değil, aynı zamanda önemli kararların da verildiği bir mekandır.
İstanbul’un atmosferi, bir şiir gibidir. Kimi zaman bahar neşesi, kimi zaman sonbahar hüzünleri sunar. Bu şiirin içinde kayboldukça anlarız ki; İstanbul, sadece bir şehir değil, aynı zamanda yaşamımızla iç içe geçen bir hikayedir. Her gün yeniden yazılan, duygu ve düşüncelere yeni bir kıta ekleyen, bazen bizi susturan bazen de konuşturan bir metin gibidir.
Bugünkü İstanbul, sana hangi mısraları yazıyor?
Belki bir martı sesiyle “Her şey geçer” diyor…
Ya da rüzgarın fısıltısıyla “Yeni bir başlangıç vakti” demekte…
Veya sadece sessiz kalıyor…
Fakat unutma; İstanbul asla sessiz olamaz, sen duymasan bile o her zaman bir şeyler söyler.
News
