Paleontoloji alanında uzun zamandır yankı uyandıran bir soru gündemde: 66 milyon yıl önce Dünya’ya çarpan asteroidin etkisi altında dinozorların hayatta olup olmadığı ya da yok olma sürecine girmiş olup olmadıkları merak ediliyor.
CNN International tarafından yayınlanan habere göre, uzman bir grup araştırmacı, Kretase döneminin sonundaki kitlesel yok oluşun 18 milyon yıl öncesine yoğunlaşarak Kuzey Amerika’nın fosil kayıtlarını incelemeye aldı. Current Biology dergisinde yayımlanan yeni bulgular, dinozorların asteroitin yıkıcı çarpmasından önce oldukça iyi bir durumda olduklarına dair artan veriler sunmakta.
İlk bakışta, bu döneme ait incelenen fosillerin, 8 binin üzerindeki dinozor türünün sayısının yaklaşık 75 milyon yıl önce zirve yaptığını ve asteroit çarpmasının yaşandığı 9 milyon yıldan önce azalmaya başladığını gösterdiği görülmektedir.
4 DİNOZOR AİLESİ ÜZERİNDE ARAŞTIRMA YAPILDI
Bu yeni araştırmada, bilim insanları dört temel dinozor ailesini ele aldı: zırhlı bitki yiyen dinozorlar olan Ankylosauridae (örneğin Ankylosaurus), büyük üç boynuzlu otçullar arasında yer alan Ceratopsidae (Triceratops dahil), ördek gagalı dinozorların bulunduğu Hadrosauridae ve etçil dinozorları kapsayan Tyrannosauridae (örnek olarak Tyrannosaurus rex).
Toplanan veriler bir bilgisayar modeline yüklendi. Araştırmacılar, Dean ve meslektaşları tarafından önerilen fosil kayıtlarıyla fiziksel veriler arasında bir karşılaştırma yaparak uyuşmazlık buldular.
YAŞAM ALANLARI DEĞİŞMEDİ
Model, bu 18 milyon yıllık zaman diliminde dört dinozor kladının muhtemelen işgal ettiği kara parçasının genel olarak sabit kaldığını ileri sürdü. Bu durum, potansiyel yaşam alanlarının da kaybolmadığı ve dolayısıyla yok olma riskinin düşük kaldığını gösteriyor.
Dinozorların gerçek çeşitlilik örüntülerinin belirsiz hale gelmesinin nedenlerinden biri, o dönemde Dünya yüzeyinde açığa çıkan kayaların eksikliğiydi. Bunun sonucunda fosil avcılarının inceleyebileceği bir kaynak bulunmuyordu.
“YOK OLMA RİSKİ YÜKSEK DEĞİLDİ”
Çalışmanın ortak yazarı olan ve University College London Yer Bilimleri Bölümü’nde Royal Society Newton Uluslararası Üyesi olarak görev yapan Alfio Alessandro Chiarenza, “Bu çalışmada, belirgin bir düşüşün, biyolojik çeşitlilikteki gerçek dalgalanmalar yerine, tektonik hareketler, dağ yükselmesi ve deniz seviyesindeki dalgalanmalar gibi jeolojik değişikliklerden kaynaklanan azalan örnekleme penceresinin bir sonucu olabileceğini gösteriyoruz” dedi.
Chiarenza ayrıca, “Dinozorlar, Mezozoik’in sonunda yok olma riski taşımıyordu. Eğer o asteroid çarpması yaşanmasaydı, hala bu gezegende memeliler, kertenkeleler ve onların hayatta kalan torunları olan kuşlarla birlikte yaşıyor olabilirdik” şeklinde konuştu.
News
